Dear Liar วุ่นรักนักต้มตุ๋น [JACKBAM]

Dear Liar

วุ่นรักนักต้มตุ๋น

บทนำ

นักต้มตุ๋น!!

                ภายในห้องสวีทบนชั้นยี่สิบห้าของโรงแรมหรูใจกลางกรุง เสียงเพลงอินเดียจังหวะเร้าใจดังอบอวลอยู่ภายในเคล้าไปกับเสียงหัวเราะคิกคักของบุคคลในนั้น

“เร็วๆ สิครับสอง เฮียจะไม่ไหวแล้วนะ” ชายวัยสี่สิบกว่าๆ ครางบอกเสียงแผ่ว เขานั่งอยู่บนเก้าอี้นวมตัวใหญ่โดยมีเนคไทผูกตาไว้เพื่อปิดบังการมองเห็น และคาดผ้าขนหนูคลุมอวัยวะเบื้องล่างกลางลำตัวที่เปลือยเปล่าเอาไว้

“เฮียปูดื่มนี่ก่อนครับ” ‘สอง’ วางมือลงบนหน้าอกแกร่งของชายวัยกลางคนก่อนจะขยำเบาๆ พร้อมกับจ่อแก้วที่มีของเหลวสีอำพันใส่ปากหนา

“อะไรเหรอครับ สองจะให้เฮียดื่มอะไร” ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือสากลูบไล้ต้นขาอ่อนของร่างเล็กอย่างหลงใหล แม้ใจอยากจะเขวี้ยงแก้วทิ้งแล้วจับอีกคนมากดให้รู้แล้วรู้รอด

“ก็...” ร่างเล็กยื่นหน้าเข้าใกล้ตรงบริเวณข้างแก้ม ยกขาข้างหนึ่งขึ้นก่อนจะแทรกเข้าตรงกลางหว่างขาของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ลางกไล้มือเล็กจากหน้าอกลงต่ำเรื่อยๆ

                เรื่อยๆ...

“สิ่งที่จะทำให้เราสนุกกันทั้งคืนไงครับเฮีย” ว่าจบก็กดริมฝีปากลงที่แก้มสากเบาๆ

                ชายวัยกลางคนยกยิ้ม แทบไม่ต้องรอให้อีกคนแก้วให้ คว้ามาก่อนจะกระดกจนสุดซอย

                หึ!

                เรียบร้อย...

                ร่างเล็กถอยตัวเองออกก่อนจะเอาแก้วไปวางไว้บนโต๊ะ

“มาครับสอง มาให้เฮียกอดเร็ว มา” ควานมือหาร่างแบบบางที่ต้องการทั้งที่ยังโดนปิดตาอยู่ “อยู่ไหนน้า”

                ธีมหนังอินเดียที่ถูกจัดฉากขึ้นก็เพื่อการนี้

                เพลงยังสร้างจังหวะต่อเนื่อง

จับเวลาห้านาที...

เริ่ม!!

ห้า

“แน่จริงก็หาให้เจอสิครับเฮีย...” ส่งเสียงออดอ้อนพร้อมกับหัวเราะคิกก่อนจะเดินวนทั่วห้อง มองชายวัยกลางคนที่กำลังควานมือหาตนแล้วก็ได้แต่แอบขำ ตัณหากลับจนตอนนี้หมอนี่ก็ดูคล้ายโรคจิตไม่น้อย

“ถ้าจับได้ระวังโดนหนักน้า” เฮียปูขู่ยิ้มๆ “มาให้จับดีๆ ดีกว่า ฮึบ!”

                ร่างเล็กเบี่ยงตัวหลบทันทีที่จะโดนจับได้ก่อนจะวิ่งไปอีกทาง

“อยู่นี่ต่างหากครับ”

                สี่

                ชายวัยกลางคนยกยิ้มก่อนจะค่อยๆ ย่องมาตามเสียง

“จับสองให้ได้ซักทีสิครับ” เสียงหวานยังคงส่งมาออดอ้อนเป็นระยะ

“ก็เฮียมองไม่เห็นนี่นา” เฮียปูบ่นอุบ “เฮียแกะผ้าได้มั้ย”

                ใบหน้าหวานกลอกตา

“ก็ไหนเฮียบอกอยากตื่นเต้นไง”

                สาม

“อยากก็อยากอยู่หรอก แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วครับ” เฮียปูกระชากเนคไทออกก่อนจะยิ้มเย็น

            หนอย...บ้ากามตัณหากลับ ร่างเล็กคิดในใจ พลางปั้นหน้ายิ้มเมื่อสบตากับชายวัยกลางคนตรงหน้า สันดานดิบเผยตัวออกมาแล้วสินะ อยากเยจนหน้ามืดตามัว

                พยายามทำสีหน้าให้ตื่นเต้นก่อนจะวิ่งหนีการจับกุม

                เฮียปูวิ่งไล่ตะครุบเด็กหนุ่มตัวบางด้วยความหื่นกระหาย

                สอง

“อย่าเล่นตัวนักสิครับคนดี เฮียเหนื่อยนะ” บอกก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแขนเล็กไว้ได้ เหวี่ยงลงบนเตียงกว้างแล้วตามมาคร่อมไว้ทันที

“โธ่ เฮียอ่ะ...” ส่งเสียงค้านพร้อมทำหน้างอ “ก็กะว่าจะค่อยๆ ถอดทีละชิ้นให้เฮียตื่นเต้นนี่นา”

                เฮียปูยกยิ้ม

“เอาไว้ค่อยทำยกต่อไปแล้วกันเนาะ เฮียจะให้สองงัดไม้เด็ดมาใช้กับเฮียทั้งคืนเลยล่ะ” ว่าจบก็โฉบลงหาใบหน้าหวานทันที แต่ก่อนที่จะได้ลิ้มรสชาติจากจุมพิตหวาน ใบหน้าเล็กก็เบี่ยงหลบทำให้ริมฝีปากพลาดเป้าไปที่ซอกคอหอมแทน

                ซุกไซร้อย่างหิวกระหายราวสัตว์ป่า เสียงหอบหายใจกระเส่าเพราะความกำหนัดและความนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กทำให้สติขากผึง

                หนึ่ง

                สัมผัสสากๆ น่าขยะแขยงทำให้รู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาตรงนั้น

                อดทน...เขาต้องอดทน ร่างเล็กสั่งตัวเอง

                อีกแค่ไม่กี่วินาทีก็จบแล้ว...

                จนเมื่อรู้สึกได้ว่าคนบนร่างค่อยๆ ผ่อนแรงลง แถมสเต็ปการตะโบมจูบลูบคลำไปตามร่างกายค่อยๆ ช้าลงเรื่อยๆ จนในที่สุดร่างกายหนาใหญ่ก็แน่นิ่งไปคาอกเขา

“เฮีย...เฮียปู” เขย่าพร้อมกับหยิกเข้าที่ต้นแขนใหญ่ แต่ก็ไร้การตอบสนอง

                ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะใช้ทั้งมือทั้งเท้ายันไอ้แก่ตัณหากลับนี่ออกจากตัว ติดกระดุมเสื้อของตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง

“ชึ่ย...ขยะแขยงชะมัด” ว่าพลางเบ้หน้า ก่อนจะลงจากเตียง

                สายตาสอดส่ายหาสิ่งที่ต้องการ ก่อนจะค่อยๆ กวาดใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองจนหมด

                ทั้งเงินสด กระเป๋าตังค์หนังจระเข้แบรนด์เนมใหม่เอี่ยม นาฬิกาข้อมือสีทองเรือนใหญ่หนาหนัก แหวนเพชร และสร้อยทอง หยิบแบงค์สีแดงออกมาวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียงพร้อมกระดาษโน้ตหนึ่งใบ

“หวังว่าจะพอค่าแท็กซี่นะครับเฮีย” บอกก่อนจะหัวเราะคิก สะพายกระเป๋าไว้แล้วเดินออกจากห้องไป

                ถ้านับรวมๆ ของที่ได้จากการตกเหยื่อตัวเอ๊บคราวนี้ก็เหยียบสองแสนเลยล่ะ เพราะก่อนหน้านี้ไอ้แก่โรคจิตนั่นก็ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมให้เพื่อเปิดทาง

                ขึ้นแท็กซี่มาได้ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดดูผลงาน ชายวัยกลางคนที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือยกำลังวิ่งเหมือนไอ้โง่ไปทั่วห้องพร้อมเสียงเพลงอินเดีย เขาใช้จังหวะเผลอถ่ายวิดีโอไว้ก่อนที่เฮียปูจะแกะผ้าออก

กดส่งวิดีโอพร้อมข้อความเข้าไปที่เบอร์ของเหยื่อรายล่าสุดเพื่อแบล็คเมล์

และนี่คือเรื่องราวของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบปี

สองเหรอ...

ไม่ใช่หรอก

เขาชื่อแบมแบม สองน่ะคือนามสมมติ เป็นชื่อที่เท่าไหร่แล้วแบมแบมก็ไม่ได้นับ

นักต้มตุ๋นเหรอ...

ก็ได้ เรียกอย่างนั้นก็ไม่ผิด

แบมแบม กันต์พิมุกต์เป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ

|||

#ฟิคดลอ

เอากลับมาอีกรอบค่ะ

คิดว่าพล็อตนี้มันน่าสนใจและส่วนตัวชอบมากอยากแต่งขึ้นเป็นเรื่องเป็นราวให้มันมีชีวิตขึ้นมางี้

จะพยายามให้จบค่ะ

><